‘ओ मेरे दिलके चयन...........’
‘हेल्लो’ बिहानै आएको फोन उठाएर भनें । ‘हे ! रोहन कहाँ छौ ?’ स्मृतिले भनिन् । मैले भने,‘भर्खर त उठें यार, अनि यति बिहानै किन कल गरेको ?’,‘यति बिहानै रे, बिहानको ८ बजिसक्यो, अहिलेसम्म सुतिरा’को ?’ उनले भनिन् । मैले सोधें,‘के छ भन ?’ अनि उनले भनिन्,‘अहिले ९ बजे मलाई शहिदस्मारक पार्कमा भेट ल, अहिले म राख्दिन्छु ।’ मैले सोधें,‘किन ?’ अनि उनले ‘भेटेर भन्छु’ भन्दै फोन राखिदिइन् ।
कस्तो मान्छे रहेछ, बिहानै फोन गरेर, निन्द्रा पनि पुगेको छैन, भै’गो अब त उठ्छु । अनि म आफ्नो नित्य कर्म तर्फ लागें । सबै काम सकिएर म किचेनमा लागें । के गर्नु शहरको ठाउँ त्यो पनि एक्लै छु, रुममा । खाना पकाउन पनि अल्छी लाग्यो, हप्तामा जम्मा १ दिन खाना खाइन्छ त्यो पनि मुड चल्यो भने मात्र । खैर होस् भन्दै एक कप कफी बनाईवरी पिएर आफ्नो बाटो लागें ।
बिहानको ठीक १० बजिसक्यो तर, उनी आइनन् । मैले कल गर्दा उनको फोनबाट एउटै रिप्लाई आउँथ्यो,‘माफ गर्नुहोला, तपाईले सम्पर्क गर्न खोज्नु भएको मोबाईलको स्विच अफ गरिएको छ ।’
त्यसपछि म आफ्नो बाटो लाग्ने सोचेर पार्कको गेट तर्फ आफ्नो खुट्टाहरुलाई बढाए । यत्तिकै उनी हस्याङफस्याङ गर्दै आईपुगिन्,‘थ्याङ गड ! धन्न तिमी यही रहेछौं ।’ मैले सोधें,‘किन र के भो, किन यति हत्तारिँदै आएको, अनि मोबाईल किन स्विच अफ् ?’, ‘पख न एकछिन, सबै कुरा भन्छु म, कति धेरै प्रश्न एकैचोटी सोधेको, एकछिन त आराम गर्न देऊ’ – उनले भनिन् ।
त्यसपछि त्यो पीपलको रुख मुनि भएको पिङमा गएर बस्यौं । एकछिनको बसाईं पछि उनले मलाई भनिन्,‘तिमी त मेरो एकदमै मिल्ने साथी, तिमीलाई एउटा कुरा सोधौं ?’ ‘भनन के कुरा हो ?’ मैले भनें ।
अनि उनले भन्न थालिन्,‘तिमीले चिनेको एकजना केटी छ तर उसले तिमीलाई मन पराउँछ । अब त्यो केटीको बिहेको कुरा घरमा चलेको छ, त्यो केटी आएर तिमीलाई ‘म तिमीलाई मन पराउँछु’ भन्यो भने तिमी के गर्छाै ?’
यो त एकदमै सोच्नु पर्ने कुरा भो । कसरी भन्ने ? धेरै बेर सोचें अनि मैले उनलाई भनें,‘त्यस्तो हुन असम्भव पनि छ, उसले मलाई मन परायो त म के गर्नु मलाई पनि त मन पर्नु प¥यो नि ! म उसको प्रस्ताव स्विकार्दिन थिएँ ।’
उनले भनिन्,‘किन र ? तर उसले तिमीलाई मन पराएको छ, उ तिमी बिना बाँच्न पनि सक्दिन ।’, ‘मलाई पनि त मनपर्नु प¥यो भनेको, उसले मात्र मन पराएर म के गर्न सक्छु र ?’ मैले भनें ।
यसरी हामी बीच विवाद बढी रहेको थियो । अनि मैले उनलाई भनें,‘भयो यो कुरा सोच्नु नै बेकार, अनि म जस्तो मान्छेलाई कसले नै पो आएर यस्तो प्रस्ताव राख्छ र ? छोडिदेउ यो कुरा, भन अब के कुरा थियो तिम्रो मसँग गर्नुपर्ने ?’
त्यसपछि उनले आफ्ना नयनहरुबाट नुनिलो पानीको वर्षा गर्न थालिन् । खै किन हो ? त्यो त मैले बुझ्न सकिन । आज पहिलो पटक उनको अनुहारमा मैले यस्तो बादल लागेको देखें, लाग्छ मेघ गर्जनसँगै पानी पर्न लागिरहेछ । मैले उनलाई कति धेरै पटक बोलाएँ, तर उनी लगातार रोइनैरही ।
अब त अति भो भन्दै मैले उनलाई सोधें,‘हैन किन राई रा’को, के भो तिमीले कस्को कुरा गरेको त्यस्तो ? अनि किन मेरो कुरा सुनेर रोएको ?’
अनि उनले आफ्नो सुक्कसुक्क भाकामा भन्न थालिन्,‘त्यो अभागी केटी म नै हुँ ।’
क्रमशः........ (सम्झौता भाग २ हेर्नुहोला ।)
No comments:
Post a Comment